Samenvatting van 10 reisdagen…

Ik heb het allemaal goed in mijn hoofd bijgehouden, wat Benoît aan de lijn heeft gezegd. Want, ja, ik heb hem zelf aan de lijn gehad!!! Sigrid hield een zwarte, platte doos voor mij, en ik kon Benoît horen zeggen: “hey mijn dikke, ik ben het!” Hij noemt mij “dikke”, gewoon omdat de anderen zo dun en plat zijn. Hij zou de anderen dus kunnen toeroepen : “hey dunne”, maar dat klinkt veel minder sympathiek. Natuurlijk, ik hoorde zijn stem, keek overal rond, maar hij was er niet. Ik begon, echt waar, aan mezelf te twijfelen. Maar goed, ik heb hem gehoord, en goed opgelet… lees en kijk hieronder…

Dinsdag 11 juni

Jean en Benoît zijn nog steeds samen en komen aan in La Châtre rond 11 uur. Ze hadden gepland om Châteaumeillant zeer vroeg te verlaten, aangezien er regen werd voorspeld, en ze hebben er goed aan gedaan, want tegen 12.00 was er een serieuze « drache » die alles onder water zette. “Nog 1540 km”. Allee!!! veel moed, Benoît, ge komt er wel…

• 

• 

• 

Woensdag 12 juni

rustdag. Ge doet er goed aan, Benoît…het is geen koers… neem je tijd, geniet, je kunt het gebruiken, je hebt het nodig!  

Jean gaat alleen voort.

Donderdag 13 juni

La Châtre/Cluis 31km

Vrijdag 14 juni

Cluis/Eguzon 26 km… 7 uur stappen. ” het gaat op en neer… en wat een mooie landschappen”. We zouden kunnen denken dat de bedevaarders veel aangename, kleine paadjes tegenkomen, maar tot nu heeft Benoît vooral asfalt gezien… niet zo plezant!!! Uiteindelijk ben ik nog blij dat ik er niet meer bij ben ;;;)))

Zaterdag 15 juni

32 km gestapt…Eguzon naarLa Souterraine…Vertrek om 7u…maar kijk vooral…

Zondag 16 juni

La Souterraine/Marsac langs Crozant. “Het is veel stijgen, en dus ook veel dalen”. Geen idee hoeveel kilometers hij vandaag gestapt heeft… Maar hij heeft nieuwe schoenen nodig, zijn stapschoenen zijn helemaal op, zijn voeten zijn vol pijnlijke blaren.  Gelukkig had hij dit voorzien, een nieuwe paar is onderweg vanuit Roemenië. Ja, ik weet het, dat is niet naast de deur, maar Benoît kent daar iemand…;;)) « Dank u Geo!!))) » …de schoenen zullen (samen met een plak chocolade;;)))) per postpakket in Périgueux aankomen.

Maandag 17 juin

Marsac / Saint Laurent les Eglises.  dodo in een camping…

« overal pijn »…

Benoît:

«Wat doe ik in Gods naam hier? »

… Mm!!! Wordt er getwijfeld ?   Volledig normaal, Benoît, maar het niet het moment om te stoppen, hé?? Niet nu, het is veel te vroeg… binnenkort, de nieuwe schoenen, je hebt je van je slaapzak ontdaan (niet meer nodig, overal is er een slaapplaats, bed, matras, lakens, hoofdkussen, deken) … Nog maar 1500 km, mooi weer en binnenkort krijg je de gezelschap van een paar maten…is het niet waar, Patrice en Geoffroy ???

Dinsdag 18 juni

St Laurent/ St Léonard de Noblat…Cool…15 km…vertrek om 6.30…’t is toch raar, Benoît zei altijd dat hij niet lang kon stappen (daarom ook dat we met zin tweeën waren vertrokken), en nu vindt hij 15 km cool …;;))

Woensdag 19 juni

” de trein genomen tot in Limoges, ik zal daar de dag doorbrengen… (pijn, blaren, twijfels…rust, resto…bezoekje) “…de ene dag is de andere niet, hé?!!

Donderdag 20 juni

Het is 13u…boodschap:  « We zijn in Thiviers aangekomen »…Wie “we”? Heeft hij zijn metgezel Jean teruggevonden ?

Dag vrienden,

Vandaag is er een grote beslissing genomen aangaande mezelf. Ik zal Benoît op zijn reis niet meer vergezellen. OK voor mij. Het is te moeilijk voor Benoît om telkens eten en logies voor mij te regelen . Ik aanvaard, dus …trouwens, deze reis was vooral voor Benoît. Hij is zijn pad aan het zoeken, hij is een mens, en een mens zijn, dat is niet simpel…Voor mij is het eenvoudiger: zolang ik eten en drinken heb, en een toegewijde baas…

Aan de andere kant: Benoît heeft mij officieel opgedragen om zijn verhaal verder te vertellen. Daar ben ik wel blij mee, ik zal mijn uiterste best doen…))). Het zal wel lukken, zolang hij mij info doorgeeft, want soms is het moeilijk te verkrijgen…

Deze week

Maandag 3 juni

Hij is in La Charité sur Loire aangekomen…zeer mooie landschappen en nog steeds onderweg met zijn nieuwe metgezel, Jean.

• 

• 

Dinsdag 4 juni

Jean heeft een goede vriendin die een magnifieke, volledig uitgeruste woonboot heeft. Daar zullen ze de avond doorbrengen… »superavond »

• 

• 

• 

• 

Woensdag 5 juni

Nevers.  De twee gezellen hebben hun avondeten bij de zusters van het Klooster van de Visitatie.  Om er zeker van te zijn dat Benoît zou toehappen verkondigen ze dat ze mogen geven wat ze willen voor een maaltijd en een bed. Als puntje bij paaltje komt mogen ze elk 35 euro afdokken…

• 

• 

Donderdag 6 juni

Benoît en Jean verlaten Nevers rond 7.30 ’s morgens, richting Saint Pierre le Moutier.  36km stappen.  Benoît komt toch wat vermoeid aan..  Pas op Benoît, …Ik zie je op je relax…je moet veel, veel, veel meer eten, anders word je nog zo mager als Jezus::)) Je moet beter voor jezelf zorgen. Dit gezegd zijnde, dat eten dat je gisterenavond hebt gekregen, dat ziet er niet echt smakelijk uit…;;;(( Wie heeft dat klaargemaakt ???

Vrijdag 7 juni

Maar hoe geniaal is deze plek, hoe sympathiek zijn die mensen: « Big Forest Camp »!  Het is een “gîte” met atypische verblijven, 3 km van het dorp Valigny, midden in het mooiste eikenbos van Europa . We vinden er 1 indiaans-americaanse tipi voor 6 personen en 1 voor 2 personen, ook een pioniers-paardenkar die zo uit de Far West lijkt te zijn weggeplukt. Geen water, geen elektriciteit, maar wel een groot kampvuur.  Ze werden als vrienden verwelkomd door Martine en Philippe. Dit is een plek waar Benoît na zijn reis naar Compostella graag zou willen terugkomen.

• 

• 

• 

• 

7, 8, 9 en 10 juni

…Ik hoor weinig nieuws van Benoît… Hij stapt dapper voort…35 km per dag en de foto’s spreken voor zich. Zeer mooie landschappen, zeer uiteenlopende verblijven.  Hij stapt richting Limoges en hij heeft daarbij de tijd om zijn leven te overzien. Hij zegt dat zijn innerlijke queeste vooruit gaat, dat de zaken zich voor zijn pad leggen en een (innerlijk) licht brengen. Raar maar waar, ook ik ben veranderd sinds ik terug ben. Ik ben veel toleranter, geduldiger, minder dominant tegenover mijn twee vrienden. Maar vermagerd ben ik allesbehalve, allemaal spieren …;;;)))…Ik heb een mooie foto van mijzelf, samen met Audrey, Fredo, Lou en …

• 

• 

Goed, als ik verder nieuws krijg, hou ik jullie op de hoogte… zorg goed voor jezelf en bedankt voor de aanmoedigingen voor Benoit…

We zijn vrijdag 31 mei

Het is supermooi weer. Ik ben op de wei en er is volk bezig rond de boxen. Ik word ongelooflijk goed verzorgd.  Mijn box wordt elke dag gekuist. Die van mijn maten ook, trouwens. Er wordt gebeld, telefoon… Ik luister… Is het Benoît? Ik hoor “Dag Christian”…

Oh spijtig, het is niet Benoît … 

Voor de tweede keer heeft Benoît zijn lader in zijn vorige slaapplaats achtergelaten, hij kan dus niet meer bellen… Waar zijn zijn gedachten?

Ik hoor wel dat ze goed vooruitgaan, ze stappen 20 à 25 km per dag. Ze eten en babbelen ook wel…

Het voordeel met Christian is dat Benoît iemand heeft die hem antwoordt als hij spreekt. Ik kan wel luisteren, reageren, maar verder gaat het niet…(((

Goed, wat heb ik de laatste dagen gehoord??

Zondag 26 mei

Christian heeft zich in de late voormiddag bij Benoît vervoegd en ze zijn onmiddellijk met de auto naar Vanlay gereden, naar het huis van Johan en Adinda, ouders die zich ook volledig geven voor het MeeGaan project…

Voor de rest… onze twee dappere kerels hebben in Vanlay een comfortabele nacht doorgebracht, gratis voor niks…;;))

Maandag 27 mei

Benoît heeft zijn nieuwe rugzak getest. De vorige was echt niet comfortabel… Ik heb hem horen zeggen « super rugzak, veel lichter». Nu zijn ze op weg naar Chablis.

Mardi 28 mai

Vanuit Chablis gaan we richting Auxerre door hectaren wijngaarden en kleine wegen. Naar het schijnt, heel mooi.  Benoit zegt dat hij het fijn vindt om met twee te zijn. Zijn gemoed is opperbest…;;;)))  Ik ben wel een beetje jaloers, ik wou dat ik erbij was…

Ik weet dat ze met een ontbijt zijn gestart, buiten, op het vuistje, met een goede croissant.  

Benoit zegt dat hij een voetbad genomen heeft, in een vijver onderweg. Gelukkig was ik er niet bij, ik haat voetbaden, vraag het maar aan Benoît;;)))

En dan zeggen ze dat IK gulzig ben, maar ik hoor Benoît zeggen “we hebben supergoed gegeten bij Joseph (super sympa de Jo) in een mooi decor, een oude cinemazaal, met oude tafels, stoffen tafellakens…”

• 

• 

• 

• 

• 

Woensdag 29 mai

Donderdag 30 mei

Laatste etappe voor Véselay…nog wijngaarden, wijngaarden alom.

Vendredi 31 mai

Ze zien de wondermooie heuvel van Véselay voor zich uit, met de mooie basiliek bovenaan. Ze zijn toegekmen… De natuur, de landschappen zijn prachtig. Het is warm (25°C) en ze hebben zere voeten… dat ken ik!… Pas op Benoît, dat ze u ook niet met een van moeten komen halen ;;;)) 

Maar neen;;;)))….Benoît is alleszins blij en trots… Ik ben ook trots op hem…

Zaterdag 1 juni

Onze twee kerels profiteren ervan om de mooie stad van Véselay te bezoeken.  De oude abdij, belangrijke bedevaartoord onderweg naar Compostella.

Zondag 2 juni

Christian, nadat hij nog de voeten van Benoît goed heeft verzorgd, keert terug naar België, naar zijn geliefde klanten. En Benoît? Ja, Benoît stapt verder, alleen, naar de volgende stad, Cunzy lez Varzy.

Dezelfde avond komt hij een andere bedevaarder tegen, Jean.  Ze zullen vanacht een kamer delen.

Maandag 3 juni

Het is8.00.  Ze zijn samen vertrokken… Ja, ja, Jean en Benoît! Richting Arbouse op 34,5 km…Lijkt mij een beetje veel, maar het weer is ok, met alleen wat motregen.

---

Een woordje voor degenen die een reactie posten op de blog… Doet me ontzettend plezier, ook aan Benoît. Hij leest ze allemaal, met telkens een glimlach op het gezicht. Dus doe zo voort, houd u vooral niet in, ok?