Auteur: KaKou le cheval

Hey !!! beste vrienden, … GROOT NIEUWS !!!!  Mijn Benoît is aangekomen!!! Onze bedevaarder is ter plaatse op het kathedraalplein (Plaza Imaculada), te Santiago de Compostella. Hij is in alle staten.  He did it !!! YES !!! 

Hij is kilo’s kwijt (10 kg), zijn baard is lang, maar heeft de goede vorm, de kracht en het uithoudingsvermogen van een atleet bijgekregen… Bravo…Wat een vastberadenheid!!!

Kijk maar …

Wat u al weet: Santiago de Compostella is de hoofdstad van Galicia en het aankomstpunt van de bedevaarsroute van Compostella, en de vermoedelijke plaats van het graf van de apostel Sint Jacob (één van de eerste apostels van Jezus).  Zijn stoffelijk overschot zou zich in de kathedraal van Santiago bevinden, in het centrum van de middeleeuwse stad. De kathedraal is een romaans-barok meesterwerk met rijke sculpturen daterend van de 9de eeuw. Kijk en bewonder…

Maar laten we teruggaan tot 25 juli (wat gaat de tijd snel voorbij) ;((

Donderdag 25 juli

sms ontvangen :”op weg naar Llanes in Asturias. ” Niet veel te vertellen, mijn Benoît!!! Hij zal het warm hebben, zeker?😉

Vrijdag 26 juli

Llanes naar Ribadesella.  “we gaan vrienden van Christian ontmoeten. Lekker eten!!!!” Niets anders dan blijdschap, profiteer ervan, vrienden…. Ik krijg er honger van ;😉)

Zaterdag 27 juli

Ribadesella naar Villa viciosa.  “stortregen, we doen het met de auto”. “Wel, wel, niet graag in de regen? Ik vind het nochtans zalig, zodra het regent ga ik in de wei. Ja, goed, ik begrijp het wel, een beetje comfort… groot gelijk 😉 😉 Wauw !!! Christian ;😉)..en nog altijd de hoeden…

Zondag 28 juli

richting Pola de Allande.  “lange straten…(kijk naar de nummers)  Hoeveel???  Dat zijn teveel cijfers voor mij!

• 

• 

• 

• 

Maandag 29 juli

Pola de Allande in Oviedo “Christian is deze middag teruggegaan.  Geen gezelschap meer” OOHHH, spijtig!

Ik heb vernomen dat Christian ook met een tendinitis zit !!! Onze vriend heeft ze allemaal klein gekregen…

Mijn Benoît besluit om de camino primitivo te doen.  De Camino Primitivo ??!!!?? Maar wat is dat? Ik zal eventjes googelen…

Ok…hier een beetje uitleg: het is een afgebakende route. Minder gebruikt dan de Camino del Norte, grote hoogteverschillen, ze komt uit bij de meer populaire ” French way” of camino frances » in Melida (autonome gemeenschap in Galicia) voor de 2 laatste stapdagen.

Dinsdag 30 juli

Van Oviedo naar Grado « cool »

Woensdag 31 juli

Grado naar Salas.  Nog altijd in Asturias… zeer mooie natuur en een coole wandeling. “Het vervolg wordt moeilijker”. Zeg, hoe mooi is dat niet, Asturias… mooie huisjes op palen.  Ze noemen dat “horreos”. De mijne is niet zo cool, ze noemen dat een “box”. Ik ben jaloers…

Donderdag 1 augustus (al augustus!)

Salas naar Tineo . “Het begint te stijgen.”

Vrijdag 2 augustus

Tinéo naar Polla de Allande “zeer moeilijk, grote hoogteverschillen, 1100m hoogte”

• 

• 

• 

Zaterdag 3 augustus

Pola de Allande naar Berducedo, hoogte 1100m. Prachtige landschappen, paarden, koeien in de vrije natuur, wauw!!..Dag zegt mij wel iets!!!

Hey !!! Is het weer feest vanavond???

Zondag 4 augustus

Berducedo naar Grandes de Salime. “nog steeds op grote hoogte, steil, moeilijk. Weinig verbinding in de hoge bergen”.

Maandag 5 augustus

Galicia

Dinsdag 6 augustus

“nog bergen… het aantal km vermindert, nog maar 125km tot Santiago.”

Woensdag 7 augustus

Lugo “zeer mooie middeleeuwse stad, maar het regent en nog 99 km verwijderd van Santiago”.

Donderdag 8 augustus

“Nog altijd regen, we zijn nog steeds in Galicia. 64 km van doel”. Mijn Be Be heeft de nagels van zijn dikke tenen die loskomen door wrijving en schokken in zijn stapschoenen.

Vrijdag 9 augustus

Nog altijd ergens in Galicia. Nog hutjes!!! Zou ik daarin geraken ?!!!😉

Zaterdag 10 augustus

“bijna aangekomen, nog maar 20 km.” Wat zou hij nu voelen, mijn Benoît ??!!??…ohhh ik ben ontroerd… hij gaat het maken…Wauw !!!…Het was echt niet vanzelfsprekend… Daarom ook dat hij met mij wou vertrekken. 

Zondag 11 augustus

Verjaardag van Meghann.  Mooi toeval… !!! 😉  Benoît komt aan in Santiago de Compostella. Hij is sprakeloos, hij kan het niet geloven… !!! BRAVO mijn vriend !!!

• 

• 

Maandag 12 augustus

Welverdiende rust in Santiago en avondmaal met andere bedevaarders.

Dinsdag 13 augustus

10.00 Vertrek naar Fistéra met de bus

Woensdag 14 augustus

Bezoek van Fistera en Lucia… “regen en mist, onmogelijk om foto’s te nemen”  ;((

Donderdag 15 augustus

Terug naar Compostella

Vrijdag 16 augustus

Met de trein terug naar Hendaye, Baskenland en hereniging met Sigrid, na 4 maanden reizen.

SPECIALE MEDEDELING

Ja, ik weet het, het heeft een beetje geduurd… maar het is dan ook zo warm…

Ook “onze jongens” moeten het warm hebben, want nieuws komt er maar met mondjesmaat.

Eerst de mooiste foto van de laatste 15 dagen…tatatatataaaaaaaaaa…

Hier zijn ze dan alle drie, met baard, …Van links naar rechts: Benoit, Christian en Patrice. Als je ’t mij vraagt, ambiance verzekerd… ;;😉))

Maar laten we met het begin beginnen :

Donderdag 11 juli

“we zijn in Spanje” … We = Patrice en Benoit

Vrijdag 12 juli

Eerste etappe met zijn tweeën : Orion tot Zumaia.  Een mengeling van kust en heuvels. Ik denk dat ze dat nog zullen tegenkomen… Zumaia behoort tot één van de mooiste kuststroken, aan de rand van een prachtige baai, omgeven door groene bergen die neerdalen naar zee in steile kliffen. Somptueuze stranden en een oude, charmante, middeleeuwse stad.

Zaterdag 13 juli

Zumaia tot Deba, Spaans-Baskische kust …Van een aangrijpende schoonheid, een wandeling langs kliffen tussen zee en woud, het ene Spaanse dorp na het andere…het is de route van de Flysch of GR121.  Een van de belangrijkste geologische reservaten ter wereld.

Zondag 14 juli

Deba tot Markina…  “we verlaten stilaan de kust en stappen door bossen en heuvels”

Maandag 15 juli

Markina tot Gernika. “4^de dag in Spanje. Het is 7.30. Prachtige landschappen”. Dennen- en eikenwouden, rivieren, middeleeuwse kerken, oude gebouwen. We komen langs de brug van Artzubi op weg naar een klein dorp.

Dinsdag 16 juli

Gernika tot Lezama (25km) …Bossen en 1 col.  Kleine NB : ik heb Benoît horen vertellen dat er een groot verschil is tussen Frankrijk en Spanje, nl. dat hier de bedevaarders hun slaapplaats niet op voorhand kunnen reserveren, en elke dag is het dus de koersos om als eerste aan een slaapplaatsos te arrivaros… “primero llegado primero servido”

Woensdag 17 juli

Lezama tot Bilbao (12km, stad met verrassende contrasten) … dit is echt de moeite waard !!!…Ik ken er die dit graag zouden zien, ik zeg niet wie ;;😉))

Donderdag 18 juli

Bilbao tot Pobena  (nog 27 km tot aan het strand, … YESSSSS !!!) Kijk eens hoe ze hun dag aanvangen ??? 😉… Wat denk je daarvan ???

Lijkt mij lekker allemaal ;;😉))…Benoît ?!?…Doe ze allemaal de groeten van mij, hé!!!

Zie me dat: is dat een chocolade bedevaarder?

Wat mij ook is opgevallen: alle bedevaarders lijken mij een baard te dragen. Is dat een “dresscode”?!?!

Samengevat: namiddag aan het strand… “het water is prima, juist hoe het moet zijn, verkwikkend” en vandaag laten we ons gaan: als middagmaal een resto’tje voor 10€ “goed gegeten, mixed salade en gegrilde entrecote + dessert”

Vrijdag 19 juli

Pobena tot Castro Urdiales … (23km) Eerst langs de kust en dan omhoog via een oude, tot groen wandelpad omgebouwde mijnspoorweg.

Zaterdag 20 juli

Castro Urdiales tot Laredo (25km) In het historische stadsmiddel, paleizen, kloosters, kerken en ruïnes… een mooie haven. Groot nieuws voor mijn Benoît … zijn kine komt eraan ;;😉)) ;;😉)) ;;😉)) …Morgen zal hij er zijn … FIESTA !!! … letterlijk en figuurlijk: “het is dorpsfeest vanavond”  ;;😉))

Zondag 21 juli

Laredo tot Santander … ideale temperaturen + een beetje motregen. Ze hebben de heuvels verlaten voor het strand … Oei…Patrice sukkelt met een been… doet mij aan mijzelf denken, een tijdje geleden ☹… hopelijk moet Benoît hem niet repatriëren, zoals met mij☹ ☹ 

AHHHHH…Daar is hij…onze Christian…hij komt als geroepen om de blessure van onze vriend Patrice te diagnosticeren 😉

Ze zijn alle drie in uniform…Patrice…waar is uw hoed ????

Maandag 22 juli

Santander tot Santillana d’El Mar … (37km en 27C°) zeer mooie middeleeuwse stad, zeer toeristisch… vol resto’s en winkeltjes.

• 

• 

• 

SMS “Patrice heeft ons moeten verlaten, met veel spijt. Zware tendinitis aan de rechter enkel. Onmogelijk om te stappen”

OOHHH !!!! Ik vind het verschrikkelijk voor hen, zowel voor Patrice als voor Be Be….

Doet me denken: mijn Benoît is toch een straffe: tot nu toe geen serieuze kwetsuur… hout vasthouden… 😉

Dinsdag 23 juli

Santillana d’El Mar tot La Revilla (31km en 31C°)

Woensdag 24 juli

La Revilla tot Colombes (20km en 26C°) …Vanavond is Christian de kok van dienst terwijl Benoît van de rust profiteert om enkele stretchoefeningen te doen (hij zegt dat hij zo stijf is al een deur) en om naar zijn geliefde te bellen. Het doet mij deugd dat hij telkens vraagt hoe het met mij gaat “hoe doet mijn Kakou het met die hitte?” … Om eerlijk te zijn, ik heb het heel warm en mijn weide is kaal door een tekort aan regen. Daarom moet ik in mijn paddock blijven en ik vind het niet fijn…

Christian zijn menu : rijst met Provençaalse saus en gehakt…  “dank u Christian!” Het zal wel smaken…

Zeer paradoxaal: het is hier veel minder zwoel dan in België.

Donderdag 25 juli

Het is 18u. Ik ben al in mijn box, goed fris. Vandaag niets gezien, niets gelezen, niets gehoord… geduld, geduld…

Tot zeer binnenkort

Xxxxxx

Kakou

Vrienden, ik kan nu al nieuws geven, omdat er deze week heel veel foto’s zijn toegestuurd door onze bedevaarder… veel mooie beelden, grootse landschappen.

Vrijdag 5 juli

Zaterdag 6 juli

Vertrek om 6u naar Sauveterre… Prachtige landschappen, meer en meer heuvels, we zijn aan de voet van de Pyreneeën…”Ik slaap bij de lokale bevolking vanavond… in een groot bed voor mij alleen. Ik heb eten gemaakt voor mezelf en dan samen met hen aan tafel. Gezellig!”

Oh ja, nog iets! Vandaag was Benoit op stap, zag een paneel met opschrift “vriend bedevaarder, kom maar langs voor een koffie of meer als het klikt“. “Het was een koppel van in de 80 die mij uitnodigde. We hebben een koffie samen gedronken, een halfuur gebabbeld en dan was ik weer op weg”.

SMS : “het Baskische landschap is hard maar supermooi…van Sauveterre naar Ostabat. Gîte in een boederij. Morgen aankomst in St Jean pied de port.”

• 

• 

Benoît is vol bewondering voor de grootse landschappen, ze geven rust en welbehagen…zo ziet hij er uit alleszins…Dank u Benoît voor de beschrijving van de Baskische huizen, nice, mooi… Saint-Jean-Pied-de-Port

Maandag 8 juli

Ja gasten!!!! … Boodschap van Benoît ” AANKOMST om 13h te S-J-P-D-P”…de tweede grote etappe is gerond (de eerste is van België tot Vézelay (+/- 500km), de tweede is van Vézelay tot Saint-Jean-Pied-de-Port (+ /- 900 km)…Ik ben zo trots op jou, mijn Benoît, je bent de beste, je hebt jezelf overtroffen, bewonderenswaardig, en dat alleen!…

• 

• 

Dinsdag 9 juli

Welverdiende rust en bezoek van de stad…Saint-Jean-Pied-de-Port, natuurlijk ;;)))…en Benoit heeft zijn “five fingers” kunnen recupereren … niets aangenamer, licht, vrij… Waarom kunnen ze voor mij zoiets niet maken?

Woensdag 10 juli

Alleen maar goed nieuws vandaag… Zijn grote vriend Patrice heeft hem vervoegd…grote vreugde… en dan naar Roncevaux (26km bergop (hoogteverschil van 1500m)  en terug met de bus, om in form te blijven ;;;)))…FANTASTISCH mooi… Eh !!! hij spreekt over mij in de video… hij mist mij!!!;;)))…Hij zou willen dat ik erbij was…Ohhh, mijn Benoit… !!! Er zijn daar veel zoals ik…Maar waarom dragen ze allemaal een lawaaierig juweel rond hun nek? Die mogen zo veel eten als ze willen, blijkbaar…prachtig…wanneer neem je mij mee???

Ohhh lala…wat ben ik blij voor hem…Ik hou je natuurlijk op de hoogte…nog maar 30 dagen stappen en Compostella ligt aan zijn voeten… Kusjes

• 

• 

oei oei oei !!!  Hoe lang is het nu niet geleden dat ik jullie heb bericht over onze avonturier in korte broek? (ja, hij draagt zo graag zijn short, mijn Benoît)… Het is ook warm… Gelukkig maar, want sinds ik er niet meer ben om alles te dragen heeft hij zijn bagage gereduceerd tot 2 T-shirts, 2 slips, 1 broek/short (je weet wel, zo’n broek met een rits om korter te maken), een regenvest, een pull, zijn bottines, zijn hoed, en dat is het zowat. Hij moet dus zijn kleren dagelijks wassen, en telkens hangt hij ze op, kijk maar eens;;;))) 

Waar waren we gebleven?

Ah ja…

…20 juni…

…in Thiviers … Ik vroeg me dus af wie “we” waren, weet je nog? Wel het was dus toch Jean, zijn trouwe compaan. Als ze samen blijven stappen zullen ze op de duur geen geheimen meer hebben voor elkaar… Grapje…;;))

Belangrijk: Thiviers, hoofdstad van de foie gras… het spreekt van zich: ze hebben zich niets te kort gedaan… zo ken ik hem, mijn vriend, mijn meester, mijn Benoît … dodo in een toffe camping…

Vrijdag 21 juni

De bottines zijn in Périgueux aangekomen….hij zal ze morgen, 22 juni kunnen ophalen. Jean en Benoît zijn in Sorges…en…en…en Sorges is de hoofdstad van de truffel…je kunt wel denken wat die twee hebben gedaan… Awel, neen, ze hebben geen truffel gegeten, het heeft niet mogen zijn…

Zoals overal in Frankrijk was het Feest van de muziek… ik hoorde dat Benoît er naar uit keek… Feestje? Wat het ook moge zijn, zei Benoît: “vanmorgen vertrek om 5.45. Aangekomen in Sorges om 12u, regen in de namiddag. Kusjes” Was dat voor mij, die kusjes? Normaal zegt hij zoiets niet tegen mij, hij geeft mij eerder een aaitje… Goed…

Zaterdag 22 juni

oproep gemist, geen nieuws, dus…

Zondag 23 juni

Ze hebben 27km gestapt, van Périgueux naar Saint Astier.  Logies in een camping, camping du Pontet…met zwembad, drievoudige schuifaf en dit aan de oever van de rivier L’isle aub…) …Ik vraag mij af of Benoît alle speeltjes heeft geprobeerd …;;;)))

In het centrum van Saint Astier: een zeer mooie kerk gebouwd in verschillende fases tussen de XIe en XVII eeuw… Ik merk op dat Benoit kerken graag bezoekt, maar geen paniek, zo veel is hij niet veranderd, het is vooral door de architectuur van sommige kerken, hun ligging in het dorp, enz…:::)))

• 

• 

• 

• 

Maandag 24 juni

Vertrek om 5u… Zo vroeg?!!?!!? “Door de hitte “…Oeiii…Ze geven 41 graden voor donderdag 27 juni… gelukkig ben ik er niet bij, ik verdraag zo’n hitte helemaal niet…

Maar jij, Benoit, zoals Bernard van de Yoga in de reactie op de blog heeft geschreven: kortere afstanden aub… en ik zou er nog bij zeggen: zeker met die hitte…

Dinsdag 25 juni

…De dagetappe, Saint Astier/Montluçon…nog een camping.

Woensdag 26 juni

Afspraak bij de kine in Port St Foy…nee…niet met Christian…hij is nog niet terug, maar hij denkt er wel over, misschien eind juli. Christian heeft echt genoten van die ene week samen in mei.

• 

• 

Nee, het is een andere kine, een spoedkine, die Benoît een dag vooraf heeft gecontacteerd, om zijn schouders te masseren. De schouders zijn beschadigd en pijnlijk, de rugzak weegt.

Ik heb juist vernomen dat Benoit naar de spoeddienst is moeten gaan, in Port St Foy…een teek heeft een lelijke rode plek rond de beet veroorzaakt. Hij moet antibiotica innemen. Pas op, Benoit, dat zijn vieze beesten, hé…

Donderdag 27 juni

Vertrek om 5u, 23km stappen naar Pellegrue…Het is warm, heet…40 graden zoals aangekondigd… Ik zie dat hij zijn afstanden toch heeft aangepast en dat hij vroeg vertrekt… Hij wordt een expert, goed zo!!! ;;;)))

• 

• 

• 

• 

• 

Hier, in Herne, is het ook warm, ik zet er een kleine foto van mezelf tussen, alleen om te tonen dat alles met mij perfect ok is, kijk en bewonder. En, wat denk je ervan?

• 

• 

Vrijdag 28 juni

Vertrek nog vroeger…4u30 voor 31km, aangekomen in La Réole… Meneer slaapt bij een privépersoon…Dank uuuu “niet veel te zien onderweg”

• 

• 

Zaterdag 29 juni

Van La Réole tot Bazas … Dit heb ik onthouden : “zeer, zeer lange dag, 41km, zeer warm”, “5km voor aankomst heb ik geen water meer…ik zie een man en ik vraag hem om een beetje water. De man is gedienstig, hij vult onze kruiken en geeft ons 3 à 4 glazen die we meteen uitdrinken… zo dorstig” Dank u meneer…

• 

• 

Zondag 30 juni

“Van Bazas naar Le Billon, 25 km, cool, super gîte”.

Maandag 1 juli

27km in de Landes.  Vertrek om 6.30 van Le Billon naar Roquefort (aankomst om 13u)…na de foie gras en de truffels…de kaas…;;)))

• 

• 

Dinsdag 2 juli

“20km, zeer cool”…bij aankomst, een groepje bedevaarders: een Belg, een Fransman, een Tsjech. Ze hebben gegevens uitgewisseld. Kleine anekdote: vandaag, bij een doortocht in een klein dorp, gaat Benoît op een bank zitten om eventjes uit te rusten. Een dorpeling komt spontaan bij hem en biedt hem een koffie aan…een geschenk van onderweg…gewoon goesting om te delen…een grote vreugde…gewoon om te delen. “Dit vervult mij met vreugde, zie mij hier nu, ik zit hier mijn lekkere koffie te drinken op een bank in een dorpje in the middle of nowhere!!! What a feeling…I’ll love it… »

Woensdag 3 juli

“Ma chérie, kun je mij mijn schoenen met vijf tenen opsturen? ’s avonds is dat comfortabeler” U vraagt, wij draaien: meteen ingepakt (door Coline) en opgestuurd naar Saint-Jean-Pied-de-Port…Benoit zal ze binnen drie dagen in een point mondial Relais ophalen.

• 

• 

• 

Saint-Jean-Pied-de-Port bevindt zich tussen de Baskische kust en de Spaanse grens. Het is een zeer bekende etappe op weg naar Compostella in de Baskische Pyreneeën. De architectuur is typisch Baskisch. 

Ahhh!!! Avondeten…houd u vast… “mijn eerste steak salade en frieten + een bier en een koffie voor 10€”… “Ik heb het uitgerekend, ik geef gemiddeld 25€/dag…valt wel mee, hé?!! »

Donderdag 4 juli

Het is 9u40…Benoit belt en ik luister. “Ik ben in Horsarrieu…Weet je wat? Ik was op zoek naar een klein café om een koffie te drinken. De enige die ik vind is natuurlijk gesloten. Ik zie een groep mensen, en leg hen uit dat het café gesloten is, is er een andere? Neen!…geen ander, maar, als je wilt, kunnen we je een koffietje aanbieden… en dus heb ik, opnieuw, mijn koffie, mijn praatje, een stukje cake… het leven is mooi, puur geluk”.

Vrienden, bedankt voor de boodschappen die jullie naar Benoit sturen. Het doet hem zo veel plezier…

Geoffroy…denk je nog Benoit te vervoegen? Want hij is al in de Pyreneeën, hé??!!!

Samenvatting van 10 reisdagen…

Ik heb het allemaal goed in mijn hoofd bijgehouden, wat Benoît aan de lijn heeft gezegd. Want, ja, ik heb hem zelf aan de lijn gehad!!! Sigrid hield een zwarte, platte doos voor mij, en ik kon Benoît horen zeggen: “hey mijn dikke, ik ben het!” Hij noemt mij “dikke”, gewoon omdat de anderen zo dun en plat zijn. Hij zou de anderen dus kunnen toeroepen : “hey dunne”, maar dat klinkt veel minder sympathiek. Natuurlijk, ik hoorde zijn stem, keek overal rond, maar hij was er niet. Ik begon, echt waar, aan mezelf te twijfelen. Maar goed, ik heb hem gehoord, en goed opgelet… lees en kijk hieronder…

Dinsdag 11 juni

Jean en Benoît zijn nog steeds samen en komen aan in La Châtre rond 11 uur. Ze hadden gepland om Châteaumeillant zeer vroeg te verlaten, aangezien er regen werd voorspeld, en ze hebben er goed aan gedaan, want tegen 12.00 was er een serieuze « drache » die alles onder water zette. “Nog 1540 km”. Allee!!! veel moed, Benoît, ge komt er wel…

• 

• 

• 

Woensdag 12 juni

rustdag. Ge doet er goed aan, Benoît…het is geen koers… neem je tijd, geniet, je kunt het gebruiken, je hebt het nodig!  

Jean gaat alleen voort.

Donderdag 13 juni

La Châtre/Cluis 31km

Vrijdag 14 juni

Cluis/Eguzon 26 km… 7 uur stappen. ” het gaat op en neer… en wat een mooie landschappen”. We zouden kunnen denken dat de bedevaarders veel aangename, kleine paadjes tegenkomen, maar tot nu heeft Benoît vooral asfalt gezien… niet zo plezant!!! Uiteindelijk ben ik nog blij dat ik er niet meer bij ben ;;;)))

Zaterdag 15 juni

32 km gestapt…Eguzon naarLa Souterraine…Vertrek om 7u…maar kijk vooral…

Zondag 16 juni

La Souterraine/Marsac langs Crozant. “Het is veel stijgen, en dus ook veel dalen”. Geen idee hoeveel kilometers hij vandaag gestapt heeft… Maar hij heeft nieuwe schoenen nodig, zijn stapschoenen zijn helemaal op, zijn voeten zijn vol pijnlijke blaren.  Gelukkig had hij dit voorzien, een nieuwe paar is onderweg vanuit Roemenië. Ja, ik weet het, dat is niet naast de deur, maar Benoît kent daar iemand…;;)) « Dank u Geo!!))) » …de schoenen zullen (samen met een plak chocolade;;)))) per postpakket in Périgueux aankomen.

Maandag 17 juin

Marsac / Saint Laurent les Eglises.  dodo in een camping…

« overal pijn »…

Benoît:

«Wat doe ik in Gods naam hier? »

… Mm!!! Wordt er getwijfeld ?   Volledig normaal, Benoît, maar het niet het moment om te stoppen, hé?? Niet nu, het is veel te vroeg… binnenkort, de nieuwe schoenen, je hebt je van je slaapzak ontdaan (niet meer nodig, overal is er een slaapplaats, bed, matras, lakens, hoofdkussen, deken) … Nog maar 1500 km, mooi weer en binnenkort krijg je de gezelschap van een paar maten…is het niet waar, Patrice en Geoffroy ???

Dinsdag 18 juni

St Laurent/ St Léonard de Noblat…Cool…15 km…vertrek om 6.30…’t is toch raar, Benoît zei altijd dat hij niet lang kon stappen (daarom ook dat we met zin tweeën waren vertrokken), en nu vindt hij 15 km cool …;;))

Woensdag 19 juni

” de trein genomen tot in Limoges, ik zal daar de dag doorbrengen… (pijn, blaren, twijfels…rust, resto…bezoekje) “…de ene dag is de andere niet, hé?!!

Donderdag 20 juni

Het is 13u…boodschap:  « We zijn in Thiviers aangekomen »…Wie “we”? Heeft hij zijn metgezel Jean teruggevonden ?

We zijn vrijdag 31 mei

Het is supermooi weer. Ik ben op de wei en er is volk bezig rond de boxen. Ik word ongelooflijk goed verzorgd.  Mijn box wordt elke dag gekuist. Die van mijn maten ook, trouwens. Er wordt gebeld, telefoon… Ik luister… Is het Benoît? Ik hoor “Dag Christian”…

Oh spijtig, het is niet Benoît … 

Voor de tweede keer heeft Benoît zijn lader in zijn vorige slaapplaats achtergelaten, hij kan dus niet meer bellen… Waar zijn zijn gedachten?

Ik hoor wel dat ze goed vooruitgaan, ze stappen 20 à 25 km per dag. Ze eten en babbelen ook wel…

Het voordeel met Christian is dat Benoît iemand heeft die hem antwoordt als hij spreekt. Ik kan wel luisteren, reageren, maar verder gaat het niet…(((

Goed, wat heb ik de laatste dagen gehoord??

Zondag 26 mei

Christian heeft zich in de late voormiddag bij Benoît vervoegd en ze zijn onmiddellijk met de auto naar Vanlay gereden, naar het huis van Johan en Adinda, ouders die zich ook volledig geven voor het MeeGaan project…

Voor de rest… onze twee dappere kerels hebben in Vanlay een comfortabele nacht doorgebracht, gratis voor niks…;;))

Maandag 27 mei

Benoît heeft zijn nieuwe rugzak getest. De vorige was echt niet comfortabel… Ik heb hem horen zeggen « super rugzak, veel lichter». Nu zijn ze op weg naar Chablis.

Mardi 28 mai

Vanuit Chablis gaan we richting Auxerre door hectaren wijngaarden en kleine wegen. Naar het schijnt, heel mooi.  Benoit zegt dat hij het fijn vindt om met twee te zijn. Zijn gemoed is opperbest…;;;)))  Ik ben wel een beetje jaloers, ik wou dat ik erbij was…

Ik weet dat ze met een ontbijt zijn gestart, buiten, op het vuistje, met een goede croissant.  

Benoit zegt dat hij een voetbad genomen heeft, in een vijver onderweg. Gelukkig was ik er niet bij, ik haat voetbaden, vraag het maar aan Benoît;;)))

En dan zeggen ze dat IK gulzig ben, maar ik hoor Benoît zeggen “we hebben supergoed gegeten bij Joseph (super sympa de Jo) in een mooi decor, een oude cinemazaal, met oude tafels, stoffen tafellakens…”

• 

• 

• 

• 

• 

Woensdag 29 mai

Donderdag 30 mei

Laatste etappe voor Véselay…nog wijngaarden, wijngaarden alom.

Vendredi 31 mai

Ze zien de wondermooie heuvel van Véselay voor zich uit, met de mooie basiliek bovenaan. Ze zijn toegekmen… De natuur, de landschappen zijn prachtig. Het is warm (25°C) en ze hebben zere voeten… dat ken ik!… Pas op Benoît, dat ze u ook niet met een van moeten komen halen ;;;)) 

Maar neen;;;)))….Benoît is alleszins blij en trots… Ik ben ook trots op hem…

Zaterdag 1 juni

Onze twee kerels profiteren ervan om de mooie stad van Véselay te bezoeken.  De oude abdij, belangrijke bedevaartoord onderweg naar Compostella.

Zondag 2 juni

Christian, nadat hij nog de voeten van Benoît goed heeft verzorgd, keert terug naar België, naar zijn geliefde klanten. En Benoît? Ja, Benoît stapt verder, alleen, naar de volgende stad, Cunzy lez Varzy.

Dezelfde avond komt hij een andere bedevaarder tegen, Jean.  Ze zullen vanacht een kamer delen.

Maandag 3 juni

Het is8.00.  Ze zijn samen vertrokken… Ja, ja, Jean en Benoît! Richting Arbouse op 34,5 km…Lijkt mij een beetje veel, maar het weer is ok, met alleen wat motregen.

---

Een woordje voor degenen die een reactie posten op de blog… Doet me ontzettend plezier, ook aan Benoît. Hij leest ze allemaal, met telkens een glimlach op het gezicht. Dus doe zo voort, houd u vooral niet in, ok?

Hey vrienden,

Zoals beloofd… ik ben erin geslaagd om meer te weten over Benoit zijn avontuur.;;))  Gemakkelijk, Benoit communiceert veel met thuis en ik blijf een beetje dichter bij de keuken staan om hun gesprekken te horen…

Goed, samengevat (als ik mij goed kan herinneren)

Maandag 20 mei

Benoit is rond 12.00 in Vitry le François aangekomen.  Het eerste dat hij heeft gedaan is een deel van zijn bagage lozen… “veel te zwaar”.  Hij vergeet dat ik er niet meer ben!!! De grapjas, hij wou helemaal alleen 25 kg torsen!!!.

Ik heb gemerkt dat hij zijn tent, matras en hoofdkussen heeft teruggestuurd.

Maar waar gaat hij dan slapen? In de open lucht? In kerken? Bij mensen thuis?  Ik moet zeggen dat ik mij toch een beetje zorgen maak. Hij heeft een minimum aan comfort nodig om het uit te houden.

Goed, ik zal later wel meer vernemen… ik hou jullie op de hoogte.

Ik heb ook begrepen dat zijn gemoed met de dag beter is. Goed, ik hou ervan als hij zich goed voelt.

Dinsdag 21 mei

Goed gedaan, jongen…25 km te voet tot de boerderij van de Mont Moret.  Voor iemand die niet zo vaak stapt… Ik ben trots op jou, maar pas op, er komen nog dagen “Chi va PIANO va SANO”… Ik heb horen zeggen dat er specifieke logementen zijn voor de bedevaarders (ze slapen alleen of met anderen in dezelfde kamer). Omdat hij een “credential” (een soort bedevaartboekje), moet hij hiervoor maar een klein bedrag neertellen… Ik ben blij voor hem. Het is ook cool dat hij hiermee veel andere mensen zal tegenkomen.  

Donderdag 23 mei

Als ik het juist heb gehoord, slaapt hij in Brienne le Château.  Ik heb hem horen zeggen  “Vanavond 3 Fransen, 2 Nederlanders, 1 Americaan en 1 belg (ik)”. Ze waren een maaltijd en een biertje samen aan het nuttigen. Ik hoor hem al zijn beste Engels of Nederlands bovenhalen… Hij doet dat graag… 

Vrijdag 24 mei

Zijn zak is nog te zwaar (17kg500)…Daar moet nog af!  

Zaterdag 25 mei

Groot nieuws… Ik hebdeze namiddag Benoit zijn Kiné gezien, hier in Herne. Hij kwam om nieuws over mij…

OK;;))…hij kwam niet speciaal voor mij, maar toch!!!… Hij kwam materiaal halen want, houd u goed vast…

Hij gaat Benoit vervoegen gedurende een weekje. Ja, ja, je hebt het goed gelezen, meneerke Benoit zal zijn persoonlijke kiné hebben, zoals de grote sportmannen!

Nee, zonder zever: Christian, zijn Kiné/osteopaat van de laatste 3 jaar, is een goede maat geworden en dus gaat hij een eindje meestappen, tof hé??? Nu dat ik er niet bij ben… Ik ga er wel vanuit dat hij zijn bagage niet zal dragen;;;)))

Over mijzelf nu… Het gaat heel goed, mijn abces is open… Ik hou mijn goede vorm, ik eet goed, la vita e bella. Alhoewel: de wei hier thuis is minder groen en minder groot dan die van onderweg bij de boeren. Ik kan dus niet meer wachten om terug in het land van de mooie weiden te zijn…

Goed, tot zeer binnenkort…

Zaterdag 18 mei

Snik ! De kogel is door de kerk, zonder mijn inbreng: ik ga terug naar huis. Mijn dokter heeft wel gezegd dat het een abces is en dat ik snel zal genezen, maar Benoit wenst geen risico te nemen. Hij wilt dat ik rust, dat mijn poot geneest, ik moet 3 à 4 weken terug. Ik heb gemengde gevoelens. Ik verheug mij wel om mijn kameraden terug te zien maar het doet mij pijn om Benoit niet meer te zien glimlachen. Ik heb het er moeilijk mee hem zo alleen achter te laten. Maar “ik kom terug, Benoit, ik beloof het, zodra ik genezen ben kom ik terug. Ik ben akkoord om hoefijzers te laten zetten, dan zal ik geen kwetsuren meer oplopen en zullen we samenblijven…

Zondag 19 mei

Het is 8:30 zondagmorgen.  Ik zie een mooie van toekomen. Het is Serge, een eeuwige vriend van Benoit. Hij komt mij halen. De aanhangwagen en onze bagage komen ook mee terug. Benoit blijft. Hij doet enkele weken zonder mij verder.  Zijn kleine rugzak is nu vervangen door een groter exemplaar, waarmee hij het hoogstnoodzakelijke kan meenemen: zijn tent, matras, slaapzak en kleren.  

Het is al tijd om in de van te gaan, het is 9:45. Er wacht mij een rit van twee uur. Benoit heeft het moeilijk maar gezondheid eerst. Hij helpt mij in de van (nu is het aan mij om een woonwagen te testen, het moet niet altijd Benoit zijn;;;))). Hij geeft mij tijd om te kijken waar ik de poten zet, en hop, ik ben binnen, vol vertrouwen. Benoit is trots op mij en hij geeft me snoep. Maar zijn gezicht spreekt boekdelen.

Saluuuuut Benoit…tot gauw…Allé, geef mij nog een glimlach!!!

12:00 Thuis aangekomen, mijn kameraden hebben mijn aankomst gevierd. Doet deugd. Ik heb mijn plekje terug… Wat is het goed om in zijn eigen wei te zijn, zijn eigen box;;))…maar ik denk steeds aan Benoit. Wat zou hij nu aan het doen zijn? 

Ik weet dat hij zijn weg te voet zal verderzetten. Hij gaat naar Reims (morgen zal een vriend van de boer hem in zijn vrachtwagen meenemen. Vertrek om 5:00 ’s morgens)  Het is de bedoeling om een (uitgestippeld) pad naar Compostella te volgen.

Zeg , jongens, geen paniek hé!!! Ik vind wel een manier om jullie op de hoogte te houden van Benoit zijn avonturen. Meer nieuws hierover binnenkort. Een beetje geduld, ik moet erover nadenken.

We zijn eindelijk terug op weg. Het was tijd!! Ik heb het aan Benoit goed laten voelen… Ik denk dat hij het een beetje moeilijk heeft met mij …hihihi… :)))

We hebben ongeveer 5 uur gestapt, door wondermooie velden, kleine weggetjes, de weides waren van een zeer appetijtelijke groen, ik was er graag eens gaan proeven, maar Benoit wou niet…:(( 

We zijn uiteindelijk aangekomen aan een boerderij in Dimont waar we verwacht werden.  In feite had Jean-Mich van de boerderij du Sart onze komst aangekondigd…

Benoit, gelukzak! …. hij heeft weer een eigen stulpje gekregen: een woonwagen.

Ik heb een weide gekregen, mens wat een luxeweide!

Benoit heeft mij verteld dat we morgen, maandag vroeger zouden vertrekken…

En we hebben dat ook gedaan!!!. En het was supermooi weer… We zijn rond 17:00 in Rainsars aangekomen… mooi plekje, maar deze keer moet Benoit buiten slapen, zoals ik. We zijn naast elkaar…

Vanavond ben ik een beetje ambetant… Benoit heeft mij aan een boom vastgemaakt, ondanks het feit dat er een enorme weide voor mij ligt.

Eigenlijk weet ik waarom hij dat doet, maar toch: ik heb liever vers groen gras dan mijn voer, ik kan er niets aan doen…

Dinsdag 14 mei, het heeft mij plezier gedaan om Benoit deze morgen te zien opstaan en zijn ontbijt klaar te maken. Hij maakt zijn koffie, buiten, in de zon. Daarna zet hij zich in zijn campingzetel, en ontbijt, muts op zijn hoofd, met de glimlach …ahhh, dit wordt een mooie dag.

• 

• 

• 

hé gasten, ik heb pijn aan mijn rechter achterpoot, Benoit ik heb pijn! Mijn enkel is gezwollen, Benoit, Benoit, kijk dan, ik heb pijn!…

Oef, Benoit heeft gezien dat ik mank aan het lopen was. Onmiddellijke stop. Hij heeft aan mijn enkel gevoeld: warm.  Benoit heeft onmiddellijk naar mijn huisdokter, Dr Barbara Maulet, gebeld.  hij heeft zelfs foto’s van mij gestuurd (allee, van mijn been, toch).

Het moet juist lukken, nabij onze stopplaats is er een cottage met kamers te huur voor 20€ per nacht. Het is bij « Martine à la ferme » in Wignihies. Voor die prijs laat Benoit het niet liggen: een kamer in jaren vijftig stijl, privé badkamer, TV,… Grote luxe…Profiteer ervan Benoit, we weten niet wat morgen zal brengen!  Morgen op het programma: naar de apotheker om groene klei te kopen en dan wachten tot het ontzwelt en haren wat de dokter zegt.

Het is pech na pech, voor het ogenblik…maar laten we de moed niet verliezen!!!

Goed!!! “Wanneer zijn we hier weg?” We zitten hier al 7 dagen vast!!! Pfff!!!

Benoit, van zijn kant, lijkt zich hier goed te voelen bij Jean-Mich.  Hij neemt zijn koffietje elke dag om 10:00 met iedereen, hij kuiert rond in de boerderij, bezoekt alles, kijkt naar de mensen tijdens hun werk, doet zijn boodschappen, schuift mee aan de barbecue, totaal cool… Ik moet zeggen: ik heb gehoord dat we de beste plaats hebben gekozen kwa ontvangst;))

Dinsdag heeft hij mij toch eventjes uitgelaten, omdat ik het niet zou verleren, haha! Hij heeft ook mijn harnas volledig gekuist, ik moet wel altijd op mijn paasbest zijn, hé. Hij heeft daar uren aan gewerkt, zelfs met een tandenborstel, “s’il vous plait” …;;)))

Het is donderdagmorgen. Ik heb begrepen dat we die fameuze spaken pas vrijdag geplaatst zullen hebben…

Laten we positief blijven!!!…  Het vertrek is voorzien voor zaterdag. En de zon lijkt zich meer en meer te laten zien. Goed voor het gemoed, voor allebei. Meer nieuws binnen 20 of 30 kilometers, niet vroeger…”tschüss”